Voorganger: Ds. C.J. van den Boogert Zo oud worden als de boom des levens
De tekst van vandaag: Jesaja 65 : 17 – 25 en 1 Thessalonicenzen 5 : 12 – 24

Jesaja 65 begint met een Nieuwe hemel en een Nieuwe aarde, gevolgd door teksten over de dood.
Uit dit hoofdstuk spreekt een toekomst vol van hoop.
“Voor altijd doet Hij de dood te niet”. De Heer heeft gesproken, maar toch eindigt de toekomst vol
van hoop nog met de dood.
Jesaja beschrijft een situatie van opbouw, zoals na de 2 e wereldoorlog. Een tijd zonder oorlog met
groeiende welvaart. Een leven zoals God het heeft bedoeld, vol vrede en vreugde, maar toch nog met
de dood als einde. De herinnering aan de oorlogsjaren vervaagt.
“Men zal huizen bouwen en er in wonen en wijngaarden planten en de vrucht daarvan eten.”
Projecteer dat eens op de huidige tijd; hoge huizenprijzen, stikstofproblematiek.
Dan het thema: Zo oud worden als de boom des levens. De boom waar Adam en Eva niet van
mochten eten. Dat is waar we naar toe mogen leven. We krijgen van God het eeuwige leven. Dat is
de belofte voor de toekomst. Daar leven we naar toe. Maar we zijn er nog niet. We leven hier en nu.
Als gemeente moeten we in vrede met elkaar leven. Dat dat niet altijd lukt lezen we al in de brief aan
de Thessalonicenzen. Er kunnen om allerlei redenen conflicten ontstaan. Hou elkaar desondanks
vast. Laat de vreugde naar boven komen. Kom op voor de zwakken. Vergeld geen kwaad met kwaad.
De oproepen van Paulus klinken nogal zwaar, maar “Bidt onophoudelijk” houdt eigenlijk in: Leef
biddend om vrede.
Laat je leiden door de Geest, die zorgt, dat het Woord centraal blijft staan in ons leven. De dood is er
nog, maar we leven in een tijd, waarin we veel zegeningen van God hebben ontvangen. We leven uit
de regels en in liefde met elkaar omdat Jezus dat in ons leven heeft gebracht.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 15 december
• Preek van de week, zondag 1 december
• Preek van de week, zondag 17 november
• Preek van de week, zondag 10 november
• Preek van de week, zondag 3 november

Voorganger: Ds. J. Maasland Aandacht voor de bode van God
De tekst van vandaag: Maleachi 3 : 1 – 4 en Lucas 3 : 1 – 6

Maleachi leefde ca 80 jaar na Haggai en Zacharia. Zij leefden in de tijd van de terugkeer en
wederopbouw na de ballingschap.
Wij leven zo’n 80 jaar na de bevrijding en het einde van de 2 e wereldoorlog. Nu een nieuwe oorlog
aan de grens van Europa, oorlog in Israël, Gaza en Libanon, en een omwenteling in Syrië. Vrijheid,
vrede, gerechtigheid lijkt allemaal weg geëbd. Zijn we er zo aan gewend, dat het ons niets meer zegt?
Maleachi heeft het over iemand die komt. “De Heer komt , de engel van het verbond”. Hij zegt: Het
gaat spannend worden. Wij moeten ons voorbereiden op de komst van God met zijn legioen van
engelen. Dat is advent.
Maleachi zegt: Let op! Wordt wakker, Kom weg uit de dagelijkse bezigheden. Hij die komen gaat zegt
niet: Ga maar door. Hij is degene die zuivert zoals een goudsmid het edelmetaal zuivert. Kom tot
inkeer. Vernieuw je leven.
Zo bereid de profeet het volk voor om te kiezen en toewijding te tonen.
Zo weinig als wij weten van Maleachi, zo nauwkeurig is Lucas in de beschrijving van de tijd waarin
Johannes leefde. Een keizer in Rome, een stadhouder in Jeruzalem, een kliek waar je niets tegen kunt
doen. Viervorsten en priesters die elkaar de hand boven het hoofd houden.
Dan komt Johannes en leert in de woestijn wat werkelijk van waarde is. Terug naar het enige wat je
nodig hebt. Komt tot inkeer. Het moet gebeuren, elke week en elke dag weer. Wij zijn op weg. We
naderen het feest van Christus’ geboorte. Het is een stap op de reis. Zo worden we opgeroepen:
Begin opnieuw!
Staar je niet blind op vorsten en machthebbers. Hoe snel kunnen ze vallen? Hij komt, de bode van
God, Jezus Christus. Hij wil iets groots bereiden in de heerlijkheid bij God. Hij kwam voor onze
redding. God geeft het nieuwe begin, vandaag en hier.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 1 december
• Preek van de week, zondag 17 november
• Preek van de week, zondag 10 november
• Preek van de week, zondag 3 november
• Preek van de week, zondag 27 oktober

Voorganger: Ds. A.G. van der Heijden De ontmoeting van Maria en Elizabeth
De tekst van vandaag: Lucas 1 : 39 – 56

Het gaat vanochtend over de ontmoeting tussen de oude Elizabeth en de jonge Maria. Deze
ontmoeting heeft van oudsher veel aandacht gekregen in de kerk en in de kunst.
Elizabeth is hier de eerste mens op aarde, die herkent, wat er met Maria aan de hand is en die
Maria’s kind ook erkent als de Mens van Godswege.
In de Rooms Katholieke kerk is er vanouds altijd veel aandacht geweest voor Maria. In de
protestantse kerk is het beeld van Maria geweerd en is ze theologisch klein gehouden, maar
tegelijkertijd werd vergeten, dat ze in de bijbel “de gezegende onder de vouwen” wordt genoemd.
In het Lucas evangelie laat Maria zich zien en horen. Haar loflied straalt bijna revolutionaire kracht uit
die je van een jong meisje niet zou verwachten.
Maria laat zien wat geloven is. Waar Abraham de vader aller gelovigen wordt genoemd, kun je Maria
de moeder aller gelovigen noemen.
Vrouwen worden in het evangelie van Lucas geplaatst in scherp contrast met mannen. Mannen zijn,
zoals hier Zacharia, argwanend. Mannen die wereldrijken stichten en weer vernietigen, die oorlogen
voeren, volkeren onderwierpen, die kerken bestuurden en dogma’s formuleerden.
Ook bij de geboorte van Jezus speelt de man een bijrol op de achtergrond.
Kijk maar eens naar het schilderij “De ontmoeting” van Giacomo Pontorno en de videokunst van Bill
Viola op basis van dit schilderij. Centraal staan de twee zwangere vrouwen. Twee mannen op het
schilderij staan er bijna onopgemerkt bij en spelen dus een bijrol.
Geloven doe je niet zelf. Het is iets dat je laat gebeuren. Daarom moeten we ook onbevangen
worden als kinderen. Blij zijn met wat je ontvangt. Stomweg gelukkig zijn met dat God aan ons
gedacht heeft en Zijn Jezus tot onze redding naar deze wereld heeft gestuurd.
God wil zichzelf geven in een toekomst voor altijd. Maria staat er open voor. Wie het koninkrijk
ontvangt als een kind, zal het vast en zeker binnengaan.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 17 november
• Preek van de week, zondag 10 november
• Preek van de week, zondag 3 november
• Preek van de week, zondag 27 oktober
• Preek van de week, zondag 20 oktober

Voorganger: Ds. F.W. van der Rhee Goud, God en u?
De tekst van vandaag: Genesis 33
Jakob is terug bij het beloofde land. 20 Jaar eerder was hij gevlucht nadat hij Esau en zijn vader had
bedrogen. Hij heeft in al die jaren een welvarend en rijk leven opgebouwd.
Maar als Esau hem tegemoet komt met een leger van 400 ruiters, slaat Jakob de schrik om het hart.
Hij stuurt een charmeoffensief vooruit. De daarop volgende nacht is letterlijk een worsteling voor
Jakob. Toen hij tegen de ochtend besefte, dat hij met God in gevecht was, had hij de man
vastgehouden en gezegd: “Ik laat U niet gaan tenzij U mij zegent.” En God zegende hem.
Desondanks is Jakob nog steeds bang, maar het loopt anders dan hij verwacht. Esau omhelst en kust
hem als een broer. In 20 jaar is er veel veranderd. Jakob voelt zich rijk gezegend. Esau ziet zichzelf als
een succesvolle selfmade man. Jakob heeft gewonnen door zich over te geven aan God, maar bij
Esau ontbreekt de geestelijke dimensie. Hij is trots op wat hij heeft opgebouwd. Het
eerstgeboorterecht en de zegen kunnen hem niets meer schelen.
Bekering, met God bezig zijn, is een proces waarin je door de werking van de Heilige Geest God en
Jezus gaat betrekken bij je leven.
Als je de u weg haalt uit goud, hou je God over. Dan ontstaat hoogte en diepte in je leven. Als je God
in je leven toelaat wordt je vrijgevig. Jakob wil heel zijn bezit wel aan Esau geven. God is vrijgevig. Hij
gaf zelfs Zijn eigen Zoon en Jezus heeft Zijn leven afgelegd opdat wij mensen zouden leven en niet
bang hoeven te zijn.
Hoe staan wij in het leven? Oppervlakkig als Esau of als Jakob die geleerd heeft om van Genade te
leven. Je kunt met God worstelen, maar je weet één ding: Hij is mij genadig. Aan het eind van de
tekst nemen ze afscheid. Esau gaat naar Seïr buiten het beloofde land, buiten God. Jakob gaat naar
het beloofde land. Hij verwacht het van de zegen van God. U ook?

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 10 november
• Preek van de week, zondag 3 november
• Preek van de week, zondag 27 oktober
• Preek van de week, zondag 20 oktober
• Preek van de week, zondag 13 oktober

Voorganger: Ds. B. Loonstra Naastenliefde en onderbuikgevoelens
De tekst van vandaag: Spreuken 25 : 19 -22 en Lucas 10 : 25 – 37

Op Michazondag gaat het om hulp aan mensen die hulpbehoevend zijn. In het bijbelboek Micha
staat: “Er is jou mens, gezegd wat goed is, je weet wat de Heer van je wil: niets anders dan recht te
doen, trouw betrachten en nederig de weg te gaan van je God.” Recht doen is in de bijbel:
hongerigen voeden, zieken verzorgen en behoeftigen bijstaan.
Micha Nederland heeft een stelling gepubliceerd: “Het evangelie (naastenliefde) en extreem rechts
(onderbuikgvoelens) gaan niet samen.” In het gelezen bijbelgedeelte komen beide voor.
In Spreuken 25: staat: “… dan stapel je hete kolen op zijn hoofd ……”. Dit zijn bekende woorden. Ze
worden gebruikt om aan te geven, dat de vijand rood ziet van schaamte. Hij wordt aan het denken
gezet.
In het verhaal van de barmhartige Samaritaan laten de priester en de leviet het slachtoffer liggen. De
Samaritaan, iemand waar Joden toen niet mee omgingen, helpt hem wel.
Joden en Samaritanen zijn in zekere zin broedervolken, die elkaar tegenstaan.
Reden genoeg dus voor onderbuikgevoelens. Toch buigt de Samaritaan zich over het Joodse
slachtoffer en is daarmee de naaste van de gewonde man.
Extreem rechts laat zich leiden door onderbuikgevoelens. Eigen volk eerst. En eerlijk is eerlijk,
migranten zijn doorgaans vriendelijk, maar hebben andere gewoontes die ook kunnen irriteren, soms
bedreigend overkomen en die leiden tot onderbuikgevoelens. Maar we hoeven ons er niet door te
laten leiden. Kijk naar Jezus Christus. Hij bad aan het kruis voor Zijn beulen. En in Romeinen 5:10
staat zelfs: Christus is voor ons gestorven toen wij nog vijanden waren.” Hij heeft ‘vurige kolen op
ons hoofd gestapeld’.
God is ons genadig, maar als dat ons leven niet verandert, zullen we alsnog afgewezen worden. We
worden gevraagd onze hulpbehoevende naaste in de ogen te kijken, de hand te geven, hulp te
bieden als praktisch getuigenis van Gods barmhartigheid in Jezus Christus.
Wij zijn geroepen om zoveel mogelijk maatschappelijk draagvlak te creëren voor barmhartigheid en
het goede voorbeeld te geven.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 3 november
• Preek van de week, zondag 27 oktober
• Preek van de week, zondag 20 oktober
• Preek van de week, zondag 13 oktober
• Preek van de week, zondag 6 oktober

Voorganger: Ds. C. van Atten Zachtmoedigheid

De tekst van vandaag: Galaten 5 : 13 – 26

Zachtmoedigheid is eigenlijk alles, wat je in Galaten 5 : 22 leest, bij elkaar.
Het gaat dieper dan ‘soft’ zijn. Mozes was een zachtmoedig man, maar hij kon ook driftig zijn. Hij
wierp de stenen tafelen, die hij net van God had gekregen stuk op de rotsen en hij was ook niet altijd
lief voor het volk Israël.
Zacht is zacht. Moedig heeft te maken met gemoed.
Een christen hoort zachtmoedig te zijn, maar het zit ons als mensen niet in het bloed. Het is ook niet
makkelijk. Het tegenovergestelde is agressief gedrag.
Politieagenten, buschauffeurs, conducteurs en hulpverleners klagen terecht over mensen met een
kort lontje. Op sociale media, in de politiek. Zachtmoedigheid is ver te zoeken. We hebben er
allemaal in meer of mindere mate wel last van.
Zachtmoedigheid is de vrucht die groeit door de Geest. Het zou dus min of meer vanzelf moeten
gaan. Om die vrucht te laten groeien zijn licht, warmte en voeding nodig. Die vinden we bij onze Here
Jezus Christus. Hij was zacht, maar kon ook vlijmscherp zijn: Vaak lezen we “Wee u …..”. Tegelijkertijd
zei Hij: Komt allen tot mij, die vermoeid en belast zijt, en ik zal u rust geven en leert van mij, want ik
ben zachtmoedig en nederig van hart.”
Met je hart dicht bij het hart van Jezus leer je van Hem. Als de verbondenheid met Hem er is, vonkt
het over, dan is er zachtmoedigheid.
Zachtmoedigheid is niet makkelijk, maar wel mogelijk. Het moet niet leiden tot opkroppen van
agressie. Je moet dingen kunnen uiten, je hart kunnen luchten anders keert de agressie zich naar
jezelf toe. Zachtmoedigheid moet geen kramp worden.
In de psalmen wordt veel geschreven over boosheid naar vijanden, zelfs naar God, zoals ook Job.
Je moet van je hart geen moordkuil maken, maar laat de zachtmoedigheid overheersen. “Laat de zon
niet ondergaan over uw toorn”. Zo moeten we ook met elkaar omgaan in de gemeente, in de buurt,
in de wereld.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 27 oktober
• Preek van de week, zondag 20 oktober
• Preek van de week, zondag 13 oktober
• Preek van de week, zondag 6 oktober
• Preek van de week, zondag 29 september

Voorganger: Ds. M.W. Vrijhof Hier ben ik, hier ben ik.
De tekst van vandaag: Genesis 22 : 1 – 14 en Jesaja 64 : 7 – 65 : 2

Vandaag gaat het over betrouwbaar zijn. Tot 3 x toe staat er: “Ik luister”. In de grondtekst staat “Hier
ben ik”. Abraham stelt zich onvoorwaardelijk open voor wie hem aanspreekt. Je moet ook als ouder
tegen je kind kunnen zeggen: Hier ben ik. Als mensen niet naar elkaar luisteren ontstaat
vervreemding. Het is een manco van onze tijd. Er wordt veel uitgezonden, maar wordt er ook
geluisterd? Luisteren we met ons hart? Luisteren is nodig om in een veilige betrokkenheid op elkaar
te leven. Toen Isaac vroeg: We hebben hout en vuur, maar waar is het lam? Had Abraham gezegd:
Hier ben ik, maar wat moet hij nu antwoorden? Abraham wordt geconfronteerd met de opdracht van
God om zijn enige zoon te offeren. Hij zwijgt. Hij luistert wel en geeft wel een juist antwoord, maar
het is geen eerlijk antwoord.
Isaac moet als tiener in de gaten hebben gehad, dat er iets bijzonders aan de gang is.
Gebeurt ons dat soms ook niet, dat we tekort schieten in het luisteren? Je hebt dan iemand nodig,
die ook tegen jou in jou worsteling zegt: Hier ben ik. Een stem, die knopen ontward in jouw leven. In
Jesaja lezen we, dat het volk niet meer luistert naar God. Ze vragen ze niet eens meer naar Hem. En
God reactie is: Hier ben ik. God is er, ook als we hem niet zoeken. Hij wil geen God zijn zonder
mensen, die Zijn doop hebben ontvangen. Hij houdt vast aan de woorden: Ik heb je bij je naam
geroepen, je bent van mij. Onthou dat, ook als je in de knoop zit, als je gevangen raakt in illusies. Je
mag komen ook al heb je niet naar Hem gezocht.
Laten we tot God gaan en zeggen: Hier ben ik, help mij om er te zijn voor U, voor Uw koninkrijk, voor
onze kinderen en onze kleinkinderen en voor de mensen om ons heen.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 13 oktober
• Preek van de week, zondag 6 oktober
• Preek van de week, zondag 29 september
• Preek van de week, zondag 22 september
• Preek van de week, zondag 15 september

Voorganger: Ds. B. Reinders Israël eerst
De tekst van vandaag: Efeze 2 : 11 – 3 : 6
In Efeze was een gemeente ontstaan met Joden, Grieken en Romeinen. Sommige gelovigen voelen
zich anders dan anderen door hun afkomst als Grieken en Romeinen. Als je dan christen wordt, moet
die gedachte eigenlijk wegvallen, maar toch blijft die band van afkomst sterk.
Paulus zegt: “Bedenk, dat u buiten het verbond viel, dat God met Isaac en Jakob sloot. Jullie leefden
zonder verbond en zonder hoop in deze wereld”.
God begon met Israël. Een ingewikkeld verhaal als je denkt aan de staat Israël, maar Paulus heeft het
niet over een staat, want die bestond toen nog niet. Hij heeft het over de nakomelingen van Abram,
Isaac en Jakob. God heeft dat volk uitverkoren. Niet omdat het zo’n volgzaam volkje was. Daarover
kunnen we lezen in het Oude Testament.
Sommigen zeggen: Geldt dat nog wel? De Joden hebben de Messias toch verworpen?
Jezus was een Joods kind en groeide op bij Joodse ouders. Maar ook als de Joodse gelovigen een
andere gedachte hebben over de Messias (dat die nog moet komen) zegt Paulus in Romeinen 9: “De
Genadegaven en de roeping van de Here God blijven staan. Daar komt Hij nooit op terug.” Het begon
bij Israël, maar ook wij horen erbij. “Nu bent u, die ver weg was, in Christus dichtbij gekomen door
Zijn bloed.”
God beloofde lang geleden: “In jou, Abraham, zullen alle geslachten gezegend worden.” In Christus
heeft God die belofte vervuld. Hij komt vanmorgen ook naar ons. Wij mogen er ook bij horen. Samen
krijgen we de boodschap van vrede. Laten we dat vasthouden en ons niet laten meeslepen in
emoties over de staat Israël. Laten we bidden: “God, geef vrede, stop het maken van slachtoffers.”
God komt eerst. Hij zal vrede brengen. Hoe en wanneer weten we niet, maar wij, die eerst op afstand
stonden, zijn er bij. Je mag dan ook met al je zorgen en al je moeiten bij het kruis van Christus komen.
Dat geeft toekomst, vrede en hoop voor alle volken.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 29 september
• Preek van de week, zondag 22 september
• Preek van de week, zondag 15 september
• Preek van de week, zondag 8 september
• Preek van de week, zondag 25 augustus