Voorganger:     Ds. C.J. van de Boogert, Pinksteren als afsluiting van Pasen

De tekst van vandaag: Exodus 19 : 1 – 6, 14 en 16 – 21 en Handelingen 2 : 1 – 3

Pinksteren is een bijzonder feest. Het valt 50 dagen na Pasen. Waar Pasen de bevrijding van zonden inhoudt, geeft Pinksteren invulling aan het bevrijde leven. Pasen wordt afgesloten.

Het volk Israël was net bevrijd uit de slavernij in Egypte, maar ze moesten na jaren van onvrijheid nog leren om de vrijheid in te vullen.

God kwam hiervoor naar het volk. Dat gebeurde op een indrukwekkende manier. Met donder, bliksem en een aardbeving. Dat is niet wat je verwacht. Je verwacht, dat Hij in ons hart een plek inneemt. Maar als God zich in al zijn grootsheid zou laten zien, stort de hele kosmos zich over je heen (dat is het einde der tijden). God blijft verborgen. Hij wil heilzaam in ons wonen.

Zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament zie je dat God door een middelaar komt. In het Oude Testament door Mozes en in het Nieuwe Testament door Jezus.

In het Oude Testament worden mensen door de Geest gegrepen en worden daardoor enthousiast, maar de Geest wordt pas ècht belangrijk als hij bij ieder van ons in onze harten werkt en ons van binnenuit heelt. Bij Pinksteren wordt het dan ook persoonlijk. Het vuur verdeelt zich over alle aanwezigen en dat wekt verwondering.

God woont in ieder mens apart. Hij respecteert ons zoals we zijn; elk met ons karakter, ons intellect, onze gemoedsgesteldheid. Die verscheidenheid wordt benadrukt, door mensen die uit alle windstreken komen. God maakt geen onderscheid. Hij neemt mensen uit alle culturen in dienst. De roeping geldt voor iedereen, voor jongeren, ouderen, mannen, vrouwen, binnenlanders en buitenlanders. Allen worden in dienst genomen en mogen getuigen zijn van het nieuwe normaal, de nieuwe vrijheid.

Maar die vrijheid is veel meer dan vrij kunnen rondlopen of op een terrasje kunnen zitten. Het betekent, dat je in liefde met elkaar omgaat, dat je elkaar hoort, ziet en aanvaardt en dat je je door elkaar laat opbouwen.

In het Oude Testament vroeg het volk Israël zich af hoe ze de nieuwe vrijheid moesten invullen. Zij kregen hiervoor de 10 geboden. Diezelfde vraag speelt na Pasen ook. De ontvangen vrijheid moeten we invullen met respect voor God en daarnaast respect voor elkaar. Wij krijgen de Geest van God die zorgzaam is, die ons doet opbloeien in dienst van God.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 17 november
• Preek van de week, zondag 10 november
• Preek van de week, zondag 3 november
• Preek van de week, zondag 27 oktober
• Preek van de week, zondag 20 oktober

Voorganger: Prof. Dr. H.J. Selderhuis, Toegang tot Kanaän.

De tekst van vandaag: Jozua 3 : 7 – 17 en Jozua 4 : 15 – 24

Stel, dat u in verband met de Corona beperkingen op vakantie gaat in Nederland en stel dat u op bijvoorbeeld de boulevard van Vlissingen loopt en de kinderen vragen wie Michiel de Ruyter was, Weet u dat dan?

In Israël kan dit ook gebeuren. Stel, je gaat een dagje wandelen bij Gilgal en dan kom je daar die stapel stenen bij de Jordaan tegen. Dan moet je kunnen vertellen, wat die betekent. “Het is de Here, die ons door de Jordaan heeft geleid.”

De Heer laat Israël 3 dagen wachten. Waarom? Om de mensen duidelijk te maken, dat ze zelf de rivier niet kunnen oversteken. Ze hebben Hem nodig.

Jozua zegt, dat de priesters met de ark de gevaarlijke rivier in moeten lopen. Met de ark! het kostbaarste bezit van het volk met de stenen tafelen van het verbond en het verzoendeksel. Toch protesteert niemand. De priesters ook niet.

Zodra ze het water in lopen, stopt het water met stromen en aan de andere kant stroomt het water weg. Dat is niet een tovertrucje, het is ook niet de ark zelf, maar de ark als teken van Gods verbond en genade. Het is het geloof, het vertrouwen waardoor het water stopt.

Zou u durven oversteken? Of denkt u dat het water toch weer gaat stromen voordat u aan de overkant bent? Realiseert u zich, dat u ook heeft gemopperd en geklaagd en dat God ontevreden zou kunnen zijn over uw leven? Zou u niet liever een omweg maken?

Het beloofde land is het leven met God. De weg door de rivier is de weg naar een leven met God. Die wordt bereid door de Here Jezus Christus. Er is geen andere route dan door Jezus Christus, die deze weg voor ons heeft geopend.

Stel, dat iemand niet durft en zegt “God wil mij vast niet aan de overkant hebben.” Zeg dan “Kom mee, kijk naar het kruis van Jezus Christus. Ook voor jou is Hij gestorven. Je kunt gaan. De weg is vrij.

Als de laatste over is, komen de priesters ook en dan klapt de muur van water in en raast de rivier verder alsof er niets gebeurd is. Daarom die stapel van 12 stenen. Als je daar bent en de kinderen vragen naar de betekenis van die stenen, vertel dan wie de Here is en wie Hij voor je kinderen wil zijn. Vertel wie God is, wie Jezus Christus is. Het is de Here die zorgt voor behoud. Het is de Here die zorgt voor zijn kerk. En laat het dan zo zijn, dat niemand van ons, die dit woord hoort, zal zeggen. “Ik blijf toch liever aan deze kant”, maar vol vertrouwen de weg langs de ark, langs Jezus Christus gaat.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 17 november
• Preek van de week, zondag 10 november
• Preek van de week, zondag 3 november
• Preek van de week, zondag 27 oktober
• Preek van de week, zondag 20 oktober

Voorganger: Student J.A. de Kok, Een nieuw leven

De tekst van vandaag: Kolossenzen 3 : 1 – 4

Als je een mooie vlinder ziet, is het bijna niet  voor te stellen, dat dat eerst een dikke harige rups was. Hij heeft een compleet nieuw leven.

Dat geldt ook voor iedereen die Jezus heeft aanvaard, die zoals de tekst zegt, gestorven is en met Christus is opgewekt in een nieuw leven.

Wat houdt dat nieuwe leven in? Het gaat om 3 dingen:

• Gestorven met Christus betekent hier niet fysiek gestorven, maar gestorven voor de machten van de wereld (alles wat ons tegenhoudt om met Christus te leven).
• Opgewekt uit de dood met Christus betekent: U was dood door uw zonden maar God heeft u met Christus opgewekt en bevrijdt van de zonde. De zonde heeft geen grip meer op ons.
• Met Christus leven verborgen in God. In tegenstelling tot het nieuwe leven van een vlinder ziet een christen er nog steeds hetzelfde uit nadat hij het nieuwe leven is binnengegaan. Die verandering zit van binnen.

Jezus is naar de Hemel gegaan, zodat wij daar ook een thuis mogen hebben. Ons echte thuis. Als je Jezus niet kent, heb je niets met de Hemel. Maar als je Jezus kent mag je als christen ook n u al de Hemel je vaderland noemen.

Het nieuwe leven vraagt van ons, dat we er ook naar gaan leven. Als een vlinder uit zijn cocon komt, kruipt hij ook niet meer. Hij vliegt.

In de tekst staat: Streef naar, en richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is.

Streven is leven vanuit het geloof. Dat vraagt om een actief geloofsleven. Het gaat niet vanzelf. Daar moet je aan werken. Je aandacht wordt toch steeds getrokken naar de dingen van deze wereld. Daar kun je schuldgevoelens over hebben, maar wie in Jezus gelooft heeft de Hemel al ontvangen.

Richt u op wat boven is betekent, dat je al je bezigheden, alle ontmoetingen beoordeelt vanuit je geloof in Jezus Christus. Dat is Christen zijn in de praktijk van ons leven. Hoe doe je dat? Laat je leiden door de Geest en niet door je eigen natuur. Richt je je op de Hemel en je krijgt er een nieuwe aarde bij, richt je je op de aarde en je zult zomaar de heerlijkheid van de Hemel mislopen.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 17 november
• Preek van de week, zondag 10 november
• Preek van de week, zondag 3 november
• Preek van de week, zondag 27 oktober
• Preek van de week, zondag 20 oktober

Voorganger: Ds. A. Dingemanse, Vasthouden, Jezus is opgestaan.

De tekst van vandaag: 2 Timotheüs 2 : 1 – 13

Vier weken geleden hebben we Pasen gevierd. De opstanding van onze Heer Jezus Christus. Wat heeft dat met ons gedaan voor ons dagelijks leven? Zijn we nog vol vuur of is alles weer gewoon? Je kunt de Paasbeleving zo maar kwijt zijn.

In het gelezen bijbelgedeelte zit Paulus in een vreselijke situatie. In de gevangenis tussen de misdadigers met de doodstraf in het vooruitzicht. Paulus vindt dat het lijden bij het volgen van Jezus Christus hoort. Maar, zegt hij: Boodschappers kunnen geboeid worden, maar de boodschap laat zich door niets en niemand boeien. Houdt in gedachten, dat Jezus Christus is opgewekt uit de dood. Blijf hier altijd aan denken. Hij is verandert. Jezus Christus heeft en geeft leven, dat niet meer aan de dood onderhevig is. Door Zijn dood zijn wij gered. Wie met Jezus leeft, gaat door de dood heen naar een eeuwig leven.

Dat is waaruit wij mogen leven. Die Heer gaat met je mee, elke dag. Ook christenen worden ziek en ondervinden de gevolgen van Corona. We kunnen dat vaak niet rijmen met de almacht van God.

Maar de woorden van Paulus in zijn lijden bemoedigen ons. Wij moeten vasthouden aan de opstanding van Jezus. Hij is de levende. Hij werkt verder aan onze redding. De toekomst is van Hem. Straks wordt alles anders.

We mogen bidden om ontferming, om redding. Gebed is een machtig wapen. Je mag je leven, je angsten, je zorgen, je ziekte bij Hem brengen. Hij hoort en Hij is bewogen met ieder van zijn kinderen. En nee, we krijgen niet altijd alles wat we vragen, maar schrijf uw gebeden eens op, en kijk later eens terug of er in uw leven ook geen verhoringen gekomen zijn. U zult ontdekken, dat ze er echt wel zijn. We moeten ze alleen wel leren zien.

Misschien zegt u “Ik wou dat ik het had. Dat ik zo kon vertrouwen op de Here Jezus.” Weet dan dat Hij je zoekt en je vraagt om je problemen bij Hem te brengen. Je zult ontdekken, dat er dan een wonderlijke vrede en vreugde naar binnen stroomt. En dat je met Hem ook mag leren leven met vallen en opstaan. Dat is mooi weergegeven in het lied “Jezus leeft en ik met Hem”.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 17 november
• Preek van de week, zondag 10 november
• Preek van de week, zondag 3 november
• Preek van de week, zondag 27 oktober
• Preek van de week, zondag 20 oktober

Voorganger: Ds. J van Mulligen, thema: Keerpunt.

De tekst van vandaag: 1Korinthe 15 : 1 – 11

Wat is er verandert na Pasen? Op tal van plekken in de bijbel blijken er radicale veranderingen. Eén van de populairste sporten in de Grieks-Romeinse tijd was het wagenrennen. Een rechte baan met  aan het eind een keerpunt. Als je niet goed door dat keerpunt heen kwam, waren je kansen op de overwinning bekeken. Het keerpunt was beslissend.

Het gaat in de bijbel ook over een keerpunt, een radicale omkeer (bekering). Wil je de finish halen, dan moet je eerst langs het keerpunt. Kennen wij ook zo’n keerpunt in ons leven?

Vanmorgen nemen we Jakobus als voorbeeld. Kijk naar zijn leven vóór en nà het keerpunt. De Jakobus, die hier bedoeld wordt is een van de broers van Jezus. Zij geloofden niet in Jezus, zij vonden dat zijn optreden te veel tegen de gangbare opvattingen in ging. Toch is Jezus na zijn dood in een persoonlijke ontmoeting  aan zijn broer Jakobus verschenen evenals aan Petrus, die Hem had verloochend.

Jakobus is daarna radicaal veranderd en heeft Jezus als zijn leraar geaccepteerd.

Je kunt niet om Jezus heen. Hij verschijnt ook aan ons. De ommekeer is radicaal. Je bent óór of tegen Hem. Je moet een streep door jezelf zetten en het keerpunt voorbij gaan.

De blijdschap van zijn volgelingen is vergelijkbaar met die van voetbalsupporters van de winnende partij. Je kunt ze herkennen aan hun blijheid. Mensen zien, dat je bij Hem hoort. Je kunt het niet verborgen houden.

Jakobus wordt een steunpilaar en leider van de gemeente in Jeruzalem. Toch was Jakobus geen Heilige zonder fouten. Je mag het als Christen ook wel eens bij het verkeerde eind hebben.

Een eerste bekering is belangrijk. Daarna is er ook de dagelijkse bekering. Het keerpunt is ook een soort een breekpunt. Een repeterende breuk. Het oude leven moet afsterven. En het nieuwe leven moet zich steeds weer opnieuw manifesteren.

Als je je gewonnen geeft voor een leven met Jezus. Ben je ook beschikbaar voor Hem. Geloven in de opstanding betekent een opgewekt leven in alle betekenissen van het woord. Jezus gaat je dan vormen en bijschaven om je bruikbaar te maken voor zijn dienst waar en hoe dan ook. Maar let op!

Jezus neemt zelf het initiatief. Niet Jakobus. Jezus komt naar je toe. Het is aan jou om Hem te ontvangen. Het vergt wel, dat je bij het keerpunt omkeert om je bestemming te bereiken.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 17 november
• Preek van de week, zondag 10 november
• Preek van de week, zondag 3 november
• Preek van de week, zondag 27 oktober
• Preek van de week, zondag 20 oktober

Voorganger: Kandidaat M.J. Hagg, Het nieuwe leven.

De tekst van vandaag: Efeze 4 : 1 – 5 : 2

In de tekst staat: “Trek de nieuwe mens aan” en “Wees goed voor elkaar en vergeef elkaar”. Waar denk je aan bij vergeving? Aan wie denk je? Moet jij iemand vergeven of moet iemand jou excuses aanbieden?

Mensen zijn soms boos over hoe het gaat in de kerk. Mensen hebben verdriet om dingen, die in het verleden zijn gebeurd. Zulke emoties mogen er zijn, maar ze moeten je niet tegenhouden om verder te gaan.

Paulus legt dit uit. Er is genade gekomen door Jezus. Jezus verbindt twee werelden. Een wereld waarin wij leven met tekortkomingen, onenigheid en verdriet, en Gods wereld waarin dat niet bestaat. Hierdoor is de hoop ontstaan, dat ons donkere leven nieuw licht kan ontvangen.

Willen wij een vrij en ontspannen en kleurrijk leven? Dan moeten we kunnen loslaten (vergeven).

In het bijbelgedeelte staat “Leg de oude mens af, … dat uw geest en uw denken steeds vernieuwd moeten worden en trek de nieuwe mens aan.”

Vergeven gaat feitelijk in 3 stappen:
1. Aanvaarden. Aanvaard je het verdriet of je boosheid? Waar kom het vandaan? Op wie ben je boos, waarom? Bepaalt het je leven? Probeer te achterhalen wat er onder je boosheid of verdriet ligt.

2. Loslaten. Vergeven is een werkwoord. Je moet er actief mee aan de slag. Je moet de boosheid, je verdriet loslaten. Maar bij loslaten verlies je ook iets. Als je loslaat, laat je meer los dan alleen je boosheid. Je verruilt zekerheid voor onzekerheid. Dat maakt vergeven moeilijk. Wat komt er voor in de plek? Toch moet je loslaten om verder te kunnen.

3. Vergeven is de ander los laten en Jezus Christus vastgrijpen. Jezus is het nieuwe leven. Hij draagt ieders leven in Zijn hand. Vergeven is een daad van geloof. Van vertrouwen en van overgave aan God. Je geeft je boosheid, je verdriet aan God en daardoor kan het een plekje krijgen. Je kunt dan wat gebeurd is, loslaten. Ga met mensen in gesprek. Pas als je sorry kunt zeggen, kun je verder

“Vergeef elkaar zoals u in Christus vergeven bent door God.”

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 17 november
• Preek van de week, zondag 10 november
• Preek van de week, zondag 3 november
• Preek van de week, zondag 27 oktober
• Preek van de week, zondag 20 oktober