Voorganger: Ds. J.G. Schenau Jona, profeet van Gods bewogenheid.

De tekst van vandaag: Jona 1 : 1 – 6, Jona 2 : 1 – 3, Jona 2 : 11 – 3 : 4, Jona 4 : 1 – 5 en Jona 4 : 9 – 11

Jona is een wat vreemde eend in de bijt. Het gaat niet over wat hij zegt, maar wat hij doet. De Heer
gaf hem opdracht om naar Ninevé te gaan, de door en door verdorven hoofdstad van het toenmalige
Assyrische rijk. God blijft aandringen op bekering zelfs al zoeken mensen hem niet. Hij wil niet dat ze
in Zijn oordeel verloren gaan. Jona wilde als dorpsdominee niet naar die stad en gaat de andere kant
op, naar Spanje. Hij neemt als het ware ontslag uit de dienst als profeet.
De Ninevieten doen alles wat God verboden heeft, maar Jona doet niet wat God geboden heeft. Wat
is erger? Jona wordt toch gered en kan zingen van genade. Als je meezingt, kan het niet anders of iets
van je roeping, je missie gaat binnen in je leven. God wil je inschakelen bij het verder brengen van
Zijn evangelie.
Uiteindelijk gaat Jona toch naar Ninevé en zijn prediking is niet mals. Nog 40 dagen en de stad zal
worden omgekeerd.
Als Jona zijn werk heeft gedaan, gaat hij buiten de stad zitten wachten op de ondergang van de stad.
Maar de Assyriërs zijn begonnen zich te bekeren en God is er tevreden mee. Hij besluit de stad niet
te vernietigen. Jona vindt dat niet eerlijk. Hij wordt boos. Hij verwijt God Zijn goedheid.
Stel dat Hitler of Poetin zich vlak voor zijn dood bekeert of Riduan Taghi? Gunnen wij hun de
bewogenheid van God?
Een stad gered met 120.000 mensen en al die dieren. Er staat niet meer of Jona’s ogen zijn
opengegaan voor Gods geduld en barmhartigheid.
Het boek dreigt te eindigen in een anticlimax, maar als het verhaal voortleeft in ons en wij onze
omgeving vertellen of in onze houding tonen, dat God ons een plek geeft, zullen andere mensen
misschien zeggen: Wie weet zal God ook ons genadig zijn.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 20 oktober
• Preek van de week, zondag 13 oktober
• Preek van de week, zondag 6 oktober
• Preek van de week, zondag 29 september
• Preek van de week, zondag 22 september

Voorganger: Br Walid Al Asa’d Het geloof ziet wat het oog niet ziet
De tekst van vandaag: 2 Koningen 6 : 8 – 17

Als gelovigen mogen we weten dat Jezus met de Heilige Geest in ons aanwezig is. Stel dat je wakker
wordt en je ziet, dat je hele huis omsingeld is door mensen met kwade bedoelingen. Dan is de schrik
enorm. Zo ook bij Gehazi, maar Eliza laat hem zien hoe groot de macht van God is. Hij bidt niet, dat
God het vijandige leger verslaat, maar hij bidt, om het werk van de Heilige Geest te laten zien.
Drie aandachtspunten hierin:

1. Waarom?
   De knecht zag niet wat Eliza zag. Wij zien vaak ook alleen ellende en dreiging. Toch beschermt God
   met Zijn hemelse leger. Hij is er al voordat je het weet. Het leger was er wel, maar Gehazi zag het
   niet. Zo’n voorbeeld zien we ook bij de Emmaüsgangers. Zij lopen een tijd met Jezus op, maar
   herkennen Hem niet totdat Hij hun ogen opende. Jezus is voortdurend aanwezig, maar we hebben
   geloof nodig om Hem te kunnen zien.
2. Wat hebben we nodig om onze ogen te openen voor Gods werk?
   De leerlingen van Jezus hebben veel van Jezus daden gezien, maar konden niet geloven, dat Hij
   moest sterven, totdat ze vervuld werden met de Heilige Geest. Wij zien geen hemelse legers, maar
   dat je het niet ziet betekent niet, dat het niet bestaat. We moeten in Jezus geloven om te zien wat
   God doet en betekent in ons leven.
3. Wat kunnen we hiervan mee naar huis nemen?
   We hebben geloof en de Heilige Geest nodig. De Heer is met ons met Zijn hemelse leger. Dat leger is
   sterker dan wat er ook maar in de wereld gebeurt.
   Wij moeten wel een oprecht verlangen hebben om te veranderen. Eliza bad: “Open zijn ogen zodat
   hij ziet.” Dat moet ook ons gebed zijn zodat we Jezus zien. Geloof is vasthouden aan dingen, die we
   niet met onze zintuigen zien, maar wel echt en nooit minder reëel zijn.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 6 oktober
• Preek van de week, zondag 29 september
• Preek van de week, zondag 22 september
• Preek van de week, zondag 15 september
• Preek van de week, zondag 8 september

Voorganger: Ds. M. Oppenhuizen Stil standing
De tekst van vandaag: Mattheüs 18 : 1 – 4
Veel mensen ervaren stress in het leven. In de bijbel was dat ook al zo. De leerlingen van Jezus
ervaren ook stress. Vandaag wil ik hierover vertellen aan de hand van een verhaal dat ik vertel dit
verhaal als de vrouw van Petrus.
Zij vertelt, dat haar man veel last heeft van stress. Hij volgt Jezus en vertelt enthousiast en opgewekt
van mooie dingen als genezingen en wonderen als hij thuis komt.
Wat hij het mooiste vindt is, als Jezus vertelt over Zijn Vader en over het Koninkrijk, dan zie je dat
Jezus dat ook echt kent. Dus Petrus kwam altijd opgewekt thuis. Tot op een keer, toen hij thuis kwam
met een betrokken gezicht. Hij vertelde, dat ze het er met de discipelen over hadden gehad wie nou
eigenlijk de belangrijkste is. Iedereen wist wel iets te vertellen waarom hij de belangrijkste is, maar
toen ze het aan Jezus vroegen, haalde Hij er een kind bij en zei: “Kijk, deze is de belangrijkste en je
moet net zo worden als hem.” Nou mensen, Petrus was er chagrijnig van. Kinderen weten nog niets
en moeten nog van alles leren. Je kunt toch niet bedenken, dat ik weer moet worden als een kind?
Toen heb ik het hem uitgelegd. Je kunt wel denken dat je heel wat bent, maar als je het goed
beschouwd komt dat allemaal niet door jouzelf, maar is het je door Jezus gegeven. Je bent niet meer
dan een kind. Het enige wat echt telt is de Genade, die je van God krijgt. Als je niets hebt, zegt God,
dan kan ik je een heleboel genade geven.
Jezus was de Zoon van God, een kind van God, zoals ook wij. Genade krijg je van God in overvloed en
niemand kan je dat afpakken.
Herkent je dit? Dat je in alle drukte en alle stress mag weten: God houdt van mij. En je hoeft je
daarvoor met niemand te vergelijken. Voor God zijn we allemaal gelijk: Kinderen van God door Jezus.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 22 september
• Preek van de week, zondag 15 september
• Preek van de week, zondag 8 september
• Preek van de week, zondag 25 augustus
• Preek van de week, zondag 18 augustus

Voorganger: Ds. J. Jonkman Mozes sterft bij God en God begraaft Zijn kind.
De tekst van vandaag: Deuteronomium 34 : 1 – 12

God zelf begraaft een mens. Dat is uniek. Mozes stierf als het ware in de armen van God. Hij was
iemand, die de Here van “aangezicht tot aangezicht” kende. Zo iemand als Mozes is er niet meer
geweest met uitzondering van de Here Jezus Christus.
Mozes heeft als dienaar van de Heer niet altijd een makkelijk leven gehad. Zijn leven kan worden
opgedeeld in 3 periodes van 40 jaar. De eerste 40 jaar een voorbereiding aan het hof van de Farao.
Hij heeft desondanks zijn geloof niet afgezworen. Dan moet hij 40 jaar vluchten en werd hij
schaapherder. Daarna de roeping van God om het volk uit Egypte te leiden. Mozes de herder. Hij
deed het terwijl hij er zelf geen vertrouwen in had.
Herkent u hier iets van? Heeft u Gods leiding al eens ervaren in uw leven?
Mozes mocht het beloofde land niet binnengaan omdat hij één keer tegen Gods wil inging. Mozes
beklom de Nebo op bevel van de Heer, vol vertrouwen en kreeg wel uitzicht op het beloofde land.
Wij moeten leren vertrouwen op de belofte van God. Het beloofde land blijft open, ondanks alles,
door het geloof alleen.
God haalt Mozes thuis. Zijn taak zit er op. Die tijd komt voor iedereen. Daarom moeten we onze taak
nu ook serieus nemen. Hoe Mozes begraven is weet niemand. Zijn graf is nooit gevonden. Het mocht
geen bedevaartplaats worden.
Ook Jezus is door Zijn Vader begraven. Op die plek was het lege graf. Hij stond op aan de andere kant
van de dood in het eeuwige leven.
In Hem vindt u alles wat u nodig hebt in uw leven. Het heeft alle betekenis voor onze verlossing. Als
Hij wederkomt, ligt er een eeuwige toekomst bij God en alle heiligen voor hen die geloven.
Dient de Heer met blijdschap, dan kun je in vrede heengaan zoals Simeon al zong in zijn lofzang.
Vertrouw op uw Heiland en u zult niet verkeerd uitkomen.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 21 januari
• Preek van de week, zondag 14 januari
• Preek van de week, zondag 7 januari
• Preek van de week, zondag 31 december
• Preek van de week, 1e Kerstdag

Voorganger: Ds. L.C Buijs Koningin eert de Heer
De tekst van vandaag: 1 Koningen 10 : 1 – 13

Mensen denken, dat het in dit verhaal om de eer van Salomo gaat, dat het een legende is. Maar
archeologische opgravingen nabij Saäna in Jemen tonen aan, dat er in dat gebied tussen 2300 en 940
voor Christus een hoog ontwikkelde cultuur was. Koningen en koninginnen gingen op missie naar het
buitenland. Deze koningin ging naar Salomo. Zij ging met vragen en raadsels, maar waarschijnlijk was
er ook wel een zakelijk belang gemoeid met dit bezoek. De koningin is getroffen door de
bouwwerken, de gerechten, de drank en de manier waarop mensen met elkaar omgaan en ook door
de offers die werden gebracht. Salomo was vol van de dienst aan God. De enorme stroom aan offers
raakt de koningin diep.
Deze koningin wordt in het Nieuwe Testament genoemd in verband met Jezus Christus, iemand “die
meer is dan Salomo”. Zij was op zoek naar de wijsheid. Zoeken wij ook deze wijsheid, die de aarde
kan redden?
Volgende week vieren we Heilig Avondmaal. We worden genodigd om te komen. Wie is Hij voor ons
en hoe volgen wij Hem in ons leven?
In vers 8 zegt de koningin: “Wat zijn uw hovelingen bevoorrecht. Geprezen zij uw God, dat Hij u als
koning heeft aangesteld om recht en gerechtigheid te doen aan de mensen.” Opmerkelijke woorden
uit de mond van deze koningin.
Recht en gerechtigheid kom je ook tegen in de lofzangen van Zacharias en Maria. Het is wat God
vraagt. Jezus brengt recht en gerechtigheid naar de aarde. Hij is de redder van de kwetsbaren.
God eren doe je door ieder mens een plek te geven. Mensen, die naar het beeld van de Schepper zijn
geschapen
Wij hebben als kerk in een gecompliceerde wereld een uitdaging om samen te werken vanuit onze
inspiratie. God maakte een nieuw begin met de komst van Jezus Christus. We zien een koning, die
diende, die zichzelf gaf. Laat je dienen door de allerhoogste majesteit, die ons zichzelf gaf. Een licht in
de duisternis.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 22 oktober
• Preek van de week, zondag 15 oktober
• Preek van de week, zondag 8 oktober
• Preek van de week, zondag 1 oktober
• Preek van de week, zondag 24 september

Voorganger: Ds. A.G. van der Heijden
Thema: Geloven is volhouden
De tekst van vandaag: Genesis 32 : 22 – 33 en Hebreeën 11 : 1 en 2, 21 en 39
Op 1 november is het Allerheiligen. Het is een herdenking van mensen die ondanks vervolging
volhardden in het geloof, en een herinnering om elkaar aan te sporen om te volharden in geloof tot
Jezus wederkomst.
Niet de minste heilige is Jakob, de stamvader van het volk Israël. En een heilige is niet hetzelfde als
een “heilig boontje”. De naam Jakob betekent iets van “hielenlichter”; een onbetrouwbare, een
tackelaar in voetbaltermen. Hij heeft zijn vader bedrogen, zijn broer het eerstgeboorterecht
afgetroggeld en zijn schoonvader misleid. Moet zo iemand een voorbeeld zijn voor ons?
In de tekst heeft Jakob een keuze. Hij gaat over naar een nieuwe manier van leven of hij blijft doen
wat hij altijd deed.
Wie was nu zijn tegenstander in het gevecht? Esau? zijn geweten? een rivierdemon? een engel?
Jakob zelf zegt, dat hij in zijn tegenstander God heeft ervaren. Bij deze God kunnen de vragen en de
angsten soms op je afstormen. Het gaat in essentie om het vasthouden en nooit meer loslaten. Jakob
grijpt vast en eist de zegen voordat hij los laat. De tekst is een aansporing. Houdt vast en houd vol!
Jakob houdt vol en krijgt na een lang gevecht de zegen van God.
Het vasthouden gaat in twee richtingen.

1. Ik laat U niet los tenzij U mij zegent.
2. God laat ons niet los
   Jakob krijgt aan het eind van het gevecht de erkenning dat hij gewonnen heeft, ook doordat God
   hem niet heeft losgelaten. God zegent hem en zegt: Ik ben met je.
   Die zegen krijg je niet voor jezelf. Die krijg je om door te geven. Zo ook bij Jakob, die na deze
   gebeurtenis Ezau ontmoet en hem Gods zegen geeft.
   En dan die heup. Je houdt blijkbaar iets over aan een ontmoeting met God. Iets, dat je omgeving
   opvalt. Zien mensen dat ook aan ons als christenen? Heiligen houden aan God vast omdat ze door
   God vastgehouden worden.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 22 oktober
• Preek van de week, zondag 15 oktober
• Preek van de week, zondag 8 oktober
• Preek van de week, zondag 1 oktober
• Preek van de week, zondag 24 september