Voorganger: Ds. A.P. van Langevelde Als de dauw
De tekst van vandaag: Hosea 14 : 2 – 10

In Hosea 13 klinkt het als: “God wil Israël nooit meer zien”. Hij is kwaad als een leeuw, een panter,
een berin, die van haar jongen beroofd is. Het is dus een wonder, dat hoofdstuk 14 in de bijbel staat,
want in hoofdstuk 13 lijkt het einde van Israël nabij.
Maar in hoofdstuk 14 stuurt God Hosea er toch weer op uit om het volk op te roepen tot bekering.
Vanaf vers 5 komt God met beloften van een nieuw begin als het volk zich bekeert. Hij neemt het
volk liever in Genade aan, dan dat Hij het laat omkomen onder Zijn toorn. Als Israël niet langer
vertrouwt op de macht van Assur en Egypte, maar op God, “dan zal Ik zijn als de dauw.”
Wat is nu kenmerkend voor de dauw. Wat heeft God hier over zichzelf te zeggen?

1. Het verborgen karakter van Zijn werk. Heeft u ooit dauw zien ontstaan? Regen en sneeuw
   kun je zien, maar dauw niet. Het is een mysterie, net als het geloof. Hoe komen wij aan ons
   geloof? Door ouders, school, kerk? Komt het eigenlijk wel van onszelf? Soms kun je door
   Gods woord geraakt worden, alsof Hij je persoonlijk aanspreekt, of je ervaart in moeilijke
   omstandigheden een vrede, die je niet begrijpen kunt.
2. De dauw werkt geruisloos zoals de Heilige Geest. Regen klettert en hagel bonkt, maar dauw
   komt in stilte. Ze is toch onmiskenbaar aanwezig. Ze werkt ook God door Zijn Geest. In stilte,
   niet door kracht of geweld.
3. Dauw zegt ook iets over het nieuwe begin. Bloemen kunnen er na een warme dag verlept uit
   zien, maar de volgende morgen door de dauw weer fris bij staan. Dauw is verkwikkend. In de
   woestijn regent het bijna nooit, maar de dauw brengt zelfs daar leven. Zo is God. Hij brengt
   leven waar dorheid heerst.
   God wil voor ons als de dauw zijn. De schepping leeft er van op. We moeten er wel klaar voor staan.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 7 juli
• Preek van de week, zondag 16 juni
• Preek van de week, zondag 9 juni
• Preek van de week, zondag 2 juni
• Preek van de week, zondag 26 mei

Voorganger: Ds. H.J. Boiten Zalig de reinen van hart, want zij zullen God zien
De teksten van vandaag: Mattheüs 5 : 1 – 10 en Mattheüs 23 : 25 en 26
Verlang je er wel eens naar om God te zien? Misschien vind je het wel moeilijk om te geloven zonder
te zien. Mozes verlangde er naar, maar hij hoorde alleen de stem van God. In het Oude Testament
mocht de hogepriester één keer per jaar het Heilige der Heiligen binnengaan, maar daar was God
ook niet zichtbaar. Toen Christus stierf, scheurde het voorhangsel, maar nog steeds zien we God niet.
Ligt dat aan God of aan ons? “Alleen, die rein van hart zijn kunnen God zien.” Wie kan dat van
zichzelf zeggen?
Je hart is de bron van je wil, je begeerte. Toen God na de zondvloed de reuk van het offer van Noach
rook, zei Hij in Zijn hart: Nooit meer zal Ik de aarde vervloeken vanwege de mens. De regenboog
biedt dus ahw een inkijkje in het hart van God. Wij zijn geschapen naar het beeld van God met een
hart als bron van vertrouwen.
Farizeeërs dachten bij het woord “rein” aan een invulling van de reinheidswetten. Maar dat is rein
aan de buitenkant. De boodschap van de wet is, dat de geboden vanuit je hart komen.
Hoe kom je aan een rein hart? Daarvoor moet je op je knieën en bidden. Alleen God kan je hart rein
maken. Hij laat je opnieuw geboren worden, een nieuwe schepping. Jezus wist dat. Hij droeg de straf
voor ons allemaal. Dat was Zijn letterlijk hartelijke liefde. Zijn bloed bracht verzoening. Geloof je in
Hem, dan ontvang je een zuiver hart. Misschien vinden anderen je onnozel, maar zoek desondanks
het beste voor de ander. In het leven van een christen heerst spanning. Je wordt kind van God. Je
mag al iets zien van de pracht van de schepping. Nu kijk je nog in een wazige spiegel. Straks sta je oog
in oog met God. Dan droogt Hij je tranen en zul je volmaakt gelukkig zijn.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 16 juni
• Preek van de week, zondag 9 juni
• Preek van de week, zondag 2 juni
• Preek van de week, zondag 26 mei
• Preek van de week, zondag 19 mei

Voorganger: Ds. D. Visser Mag een tattoo?
De tekst van vandaag: 1 Petrus 1 : 13 – 25

In Leviticus 19 staat: “Wanneer je een dode te betreuren hebt, scheer dan het haar aan je slapen niet
weg en knip geen stukken uit je baard, kerf geen tekens in je lichaam en breng geen tatoeages aan.”
Mag een tatoeage dan niet van God? Mag je je ook niet scheren? In Leviticus 19 staat het wel, maar
de tatoeage heeft daar de betekenis om demonen te weren. Tattoos zijn vaak herinneringen of
getuigen van overtuiging.
Wij moeten als gelovigen vooral leven uit vers 2, waar God tegen het hele volk zegt: Wees heilig want
Ik ben heilig (houd je aan Mijn geboden). Petrus zegt het ook tegen de gemeente en dus ook tegen
ons. Wij zijn geroepen door de Heer om op Hem te lijken. Een leven te leiden, dat in alle opzichten
heilig is.
Jezus heeft Zijn eigen bloed gegeven om u en mij ècht leven, genade en liefde te geven.
Zo schept God door Zijn Zoon een gemeente, die vrij is van zelfzucht. Het is een geschenk, waar je
wel mee aan de slag moet. We moeten een antenne hebben naar God, naar elkaar en naar de
wereld. Wees herkenbaar heilig. De bedoeling is, dat mensen daar ook iets van zien. Dat we
begrijpen, dat egoïsme de dood in de pot is, dat individualisme moordend is en alles stuk maakt.
Genot boven God is een verkeerde weg.
Verdeeldheid onder christenen is een doorn in het oog van God, zoals ook zinloze discussies over
bijzaken als of tattoos wel of niet mogen.
De Vader in de hemel heeft het bloed van Zijn Zoon laten vloeien voor jou. Dat betekent een breuk
met je oude leven. Het Ichthus teken als symbool van onze gemeente is als het ware onze tattoo. Het
gaat er om, dat we leven in dat teken, dat het mensen van buiten de gemeente opvalt dat wij een
club mensen zijn die van Jezus houden en niets liever willen dan dat uitdragen.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 9 juni
• Preek van de week, zondag 2 juni
• Preek van de week, zondag 26 mei
• Preek van de week, zondag 19 mei
• Preek van de week, zondag 12 mei

Voorganger: Ds. A. Hakvoort Meer geloof a.u.b.
De tekst van vandaag: Lucas 17 : 1 – 6

Wat is geloof? Abraham geldt als prototype voor gelovigen. Hij liet alles achter en ging op weg met
een onbegrensd vertrouwen zonder te weten waarheen. In Hebreeën 11 staat: Het geloof is de
zekerheid van wat je hoopt en het bewijs van wat je niet ziet.
Geloof heeft altijd te maken met zekerheid. In ons dagelijks taalgebruik zit in het woord “geloven”
een stuk onzekerheid. In de bijbel daarentegen staat geloven voor zekerheid want het gaat over wat
God zegt en Hij is voor 100% betrouwbaar. Als we ons laten leiden door Zijn Geest worden we ook
betrouwbare mensen. Jezus vraagt om Hem te volgen, maar waarschuwt ook: Weet waar je aan
begint, want je moet alles loslaten. Jezus waarschuwt ook voor valstrikken. Je moet elkaar tot 7x per
dag kunnen vergeven als hij of zij daarom vraagt. Doe je dat niet, dan ben je een valstrik.
Om dat te kunnen, vragen de apostelen om meer geloof, maar het antwoord van Jezus is
teleurstellend. Al had je een heel klein geloof dan zou je een boom zichzelf kunnen laten verplanten.
Jezus brengt een correctie aan in de vraag. Geloof is niet iets waar je meer of minder van kunt
hebben. Het is als een zaadje dat ontkiemt en groeit als je het aandacht en zorg geeft.
Wij hebben niet een groot geloof nodig, maar geloof in een grote God. Vertrouwen in de kracht van
Gods Geest, die jou tot een ander mens maakt.
Geloof als vrucht van de Geest betekent, dat je als mens achter Jezus aan blijft gaan. God zegt tegen
ons: Ik blijf je trouw, wat je ook doet en wie je ook wordt. Dat roept loyaliteit op bij ons.
Het groeien van geloof is niet passief. Het vergt, dat je je laat leiden door de Geest. Daarom moet ons
gebed zijn: Laat ons geloof groeien. Christus blijft trouw ook als wij ontrouw zijn, want Hij kan niet
ontrouw zijn aan zichzelf. Daarom kunnen we altijd op Hem vertrouwen.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 2 juni
• Preek van de week, zondag 26 mei
• Preek van de week, zondag 19 mei
• Preek van de week, zondag 12 mei
• Preek van de week, zondag 28 april

Voorganger: Ds. M. Hogenbirk Gaven als gereedschap van de Geest
De teksten van vandaag: 1 Korinthe 1 : 1 – 11 en 28 – 31 en Galaten 5 : 22 en 23

Op een of ander manier zijn wij verlegen met de gaven van de Geest. We weten niet goed hoe we er
mee om moeten gaan. Gaven als helpen, leiding geven, troosten en onderwijzen kunnen we wel
bevatten, maar we hebben moeite met gaven als klanktaal, wonderen en genezingen. Die
verlegenheid kan verlammend werken.
Gaven van de Geest kan ook worden vertaald met “Uitingen van de Geest”.
De Geest helpt ons om Jezus Christus te belijden als de Heer in woord en daad. De uitingen worden
genuanceerd in genadegaven, in dienende taken. God biedt ons eenheid in de verscheidenheid van
gaven. In die verscheidenheid ligt wel het gevaar dat we ons meer of minder gaan voelen dan de
ander. Een ik-gericht geloofsleven in plaats van een op Jezus Christus gericht leven.
De belangrijkste gave is de liefde. Jaag de liefde na en streef dan naar de gaven van de Geest. Met die
liefdevolle zelfovergave wordt het tweede wezenlijke van de gaven van de Geest gezegd. Zij zijn ten
bate van de gemeente, tot welzijn van allen.
Menselijke mogelijkheden worden door de Heilige Geest als gaven ten dienste gesteld van de
gemeente en het koninkrijk van God. Je krijgt ze omdat je ze nodig hebt voor je bediening in Gods
koninkrijk. Gaven zijn gereedschappen uit de gereedschapskist van de Heilige Geest, die je nodig hebt
in het dienen van de ander.
Hij geeft ze elke keer weer aan iedereen om ze in te zetten in de naam van Jezus.
Onze gebeden zouden ook moeten beginnen met het actief vragen om het ontvangen van de Heilige
Geest, om de gaven te gebruiken in ons leven en ons leven daarmee in dienst te stellen van Jezus
Christus.
We moeten stoppen met onze verlammende verlegenheid, ophouden met staren op bijzondere
geestesgaven, die wij niet hebben. We moeten de bij ons passende gaven in dankbaarheid
aannemen om onze medemens tot dienst te kunnen zijn.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 26 mei
• Preek van de week, zondag 19 mei
• Preek van de week, zondag 12 mei
• Preek van de week, zondag 28 april
• Preek van de week, zondag 21 april

Voorganger: Ds. C.C. den Hertog Wij worden geroepen
De tekst van vandaag: 1 Korinthe 1: 1 – 9

De brieven uit het Nieuwe Testament hebben we te danken aan het feit, dat er nooit een volmaakte
kerk is geweest. Er is altijd iets aan de hand. Dat is aan de ene kant treurig, maar ook wel
geruststellend. Het is nu niet perfect, maar ook in het begin niet.
Mensen hebben talent om elkaar, zichzelf of God kwijt te raken. Als je je afvraagt waar dat talent
vandaan komt, ga je zoeken. Maar zoeken we dan wel op de juiste plek?
Bij de Korintiërs waren ze elkaar ook kwijt ondanks dat het een jonge gemeente was. De gemeente
dreigt uit elkaar te vallen in verschillende groepen, waarvan één de volgers van Paulus zijn. Paulus
zegt: Het gaat er niet om wie gelijk heeft, het gaat om de roeping. In ons hart klinkt een stem uit de
hemel, die ons roept.
Paulus kwam niet naar Korinthe volgens een uitgekiend strategisch plan. Hij werd geroepen. Christus
trekt hem als het ware door het Middellandse Zee gebied. Dat was geen makkelijke weg. Hij werd
uitgelachen, gevangen genomen, gegeseld en weggestuurd. Toch laat hij zich niet uit het veld slaan
en zo komt hij Korinthe binnen. Niet uit eigen wil, maar omdat Christus hem daarheen riep. Dat is
ook zijn boodschap: We zijn geroepen en in die roeping kunnen we onszelf niet kwijt raken.
De verschillen tussen de groepen zit niet in de roeping, maar in het antwoord op die roeping en we
begrijpen van elkaar niet hoe we zo verschillend kunnen antwoorden. Daardoor raken we de roeping
kwijt. Als we het bij de roeping houden, vinden we elkaar altijd weer omdat de roeping één is en
nooit wijzigt. God roept ons in Zijn liefde. Als God roept, is het beste wat we kunnen doen stil zijn en
luisteren. Bij het avondmaal ontvangen we die roeping in brood en wijn als teken van het lichaam
van Christus. Hij is gegeven ondanks dat we kwijtrakers zijn. In het avondmaal zegt God: Ik heb jou
gevonden.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 19 mei
• Preek van de week, zondag 12 mei
• Preek van de week, zondag 28 april
• Preek van de week, zondag 21 april
• Preek van de week, zondag 14 april