Preek van de week, zondag 4 februari

Voorganger: Prof. Dr. A. Huijgen Geduld van God en van ons
De tekst van vandaag: 2 Petrus 3 : 1 – 9 en 1 Petrus 2 : 18 – 25

Geduld is een schone zaak, maar het is wel moeilijk om altijd geduldig te zijn.
In het eerste deel dat we lazen zie je dat mensen toen al vonden, dat het te lang duurt voordat
Christus terugkomt. Het duurt zo lang omdat God geduld heeft om mensen de kans te geven om tot
geloof te komen. Hoe vaak irriteren we Hem niet, en toch blijft Hij ons trouw.
Misschien zitten we ook niet op Zijn komst te wachten. We hebben nog zoveel te doen. Maar Zijn
komst is niet het einde. Het is juist het begin van iets nieuws.
In de 2 e lezing spreekt Petrus als eerste de slaven aan. Hij geeft ze verantwoordelijkheid voor wie ze
zijn en maakt ze tot voorbeeld van alle christenen. Geduld is leren om te verdragen wat
onrechtvaardig is. Jezus was daarin ons goede voorbeeld. Hij heeft de weg gebaand, wij hoeven
alleen maar te volgen.
Geduld doet zeer. Het heeft met dulden te maken. Het vraagt van ons ook om niet in frustratie te
schieten, maar het in Gods hand en te leggen door gebed. En dat kan ook met vragen als: Wordt het
niet eens tijd dat U komt?
Geduld leer je door de Geest in je te laten werken, door je verzet op te geven.
Geduld heeft ook te maken met wat je zegt. In Jezus’ mond was geen bedrog en hij dreigde niet. Zijn
onze woorden ook vol van dragen en volharden of zijn ze vol van ongeduld? Voor geduld heb je ook
vrede en liefde nodig.
Geduld is ook niet te snel oordelen tussen goed en fout. God zal uiteindelijk zelf het oordeel vellen.
Laten we blijven bidden om geduld.
Gaan we de weg van halen, hebben en houden of volgen we de weg van Jezus Christus. Dan kunnen
we geduldig wachten tot Zijn rijk baan breekt en dan zullen we het zien hoe lief Hij ons heeft gehad.