Preek van de week, zondag 9 april

Voorganger: Ds. M. Hogenbirk Het botst
De tekst van vandaag: Mattheus 28 : 1 – 10

Het verdriet over de eindigheid van het leven en vreugde over de opstanding van Jezus. Het lijkt
tegenstrijdig, het botst.
De beide Maria’s gaan naar het graf in de verwachting daar het dode lichaam van Jezus aan te
treffen. Maar de steen is weggerold en Jezus is niet meer in het graf. De schrik wordt nog verdubbelt
door de man in stralend, verblindend wit op de steen. Het is voor hun als een aardbeving. De Hemel
botst met ons aards bestaan.
Als de Hemel de aarde raakt komt alles op zijn kop te staan, wordt een grafsteen een preekstoel.
Iemand die dood is en weer leeft is voor ons niet te bevatten. God heeft in Jezus de mens met een
vinger aangeraakt. Daarin vindt de overgang van ontzetting en vrees naar blijdschap en
opgetogenheid plaats. Blijdschap wordt toegevoegd aan vrees, verdriet, en ontzetting.
De blijdschap overweldigt de ontzetting. Blijdschap, die dieper rijkt dan ons bewustzijn.
Dood is niet dood. Waar Jezus voor leefde en stierf dat breekt door. Het is toekomst.
Jezus komt de vrouwen onverwacht en ongedacht tegemoet. Hij verspert hen de weg. Je kunt niet
om Hem heen. Hij groet hen met een blijde groet: Verheug je, wees blij. Wie dood was leeft. Een
tegenstrijdigheid, die zij en wij niet kunnen begrijpen. Wij hebben er ook moeite mee. Jezus kent die
aardse hardnekkigheid en herkent de vrees. Daarom herhaalt Hij de woorden van de engel: “Wees
niet bang.”
De Maria’s zijn niet meteen enthousiast. Ze naderen Hem schoorvoetend en pakken Zijn voeten vast
om te voelen of Hij het echt is. Dan wordt hun verwarring en verdriet geconfronteerd met die
Hemelse boodschap. Ons gebrek aan geloof botst met Gods geloof voor ons. Het hoort bij die botsing
om ontzet te zijn en opgetogen. Die botsing is het beste bewijs, dat je het Paasevangelie begrepen
hebt. Het Hemelse leven botst met de aardse dood. Verheug je met tranen in de ogen. Hij heeft
onvergankelijk leven aan het licht gebracht.