Preek van de week, zondag 12 januari

Voorganger: Ds. H.J.Th. Velema Popelend verlangen
De tekst van vandaag: 1 Petrus 1 : 1 – 13

Als volgende week het avondmaal gereed staat, heeft dat een aspect van een maaltijd waarbij de
Heer de gastheer is. De Heer wil ons ook voeden met Christus zelf en de verzoening, die Hij tot stand
heeft gebracht. En het is de herinnering aan het bruiloftsmaal van het Lam.
In de gelezen tekst is hopen het hoofdwerkwoord. Popelend verlangen zoals een kind uitkijkt naar
zijn verjaardag. Dit verlangen wortelt zich in het verkondigde heil, richt zich op de komende genade
en kenmerkt zich door uiterste concentratie.
Petrus zegt: “Laat uw geest daarom voortdurend paraat zijn.” De mensen aan wie de apostel schrijft,
waren bekend met Gods ontferming over zondaren en Gods genade. Wellicht was de hoop wat weg
geëbd. Dat kan ook bij ons door alle prikkels die we dagelijks uit onze omgeving ervaren. Dan is het
Avondmaal een gelegenheid bij uitstek waarbij God het ons weer laat zien en onze hoop weer op
spanning brengt.
De kerk kijkt uit naar de Genade, die we zullen ontvangen wanneer Jezus Christus wederkomt.
Wij moeten daar popelend van verlangen naar uitzien. Dan komt ook de Genade, die God ons
schenkt in de verzoening, aan het licht.
Die vergeving en verzoening krijgen wij weliswaar ook al hier en nu omdat Hij ervoor heeft betaald
met Zijn bloed, maar het is nu nog ten dele. Er is nog twijfel en aanvechting.
Zoals een topsporter alles aan de kant zet en energie haalt uit die ene overwinning, zo haalt een
christen de energie om te leven in de hoop uit de Genade die we ontvangen zullen wanneer Jezus
Christus zich zal openbaren. In het avondmaal mogen we hiervan proeven.
De uiterste concentratie wordt door Petrus heel concreet gemaakt: “Laat uw Geest voortdurend
paraat zijn en wees waakzaam.” Onze gedachten en gevoelens zijn vaak een hindernis, waardoor we
doorgaans weinig waakzaam en paraat zijn.
Toch nodigt de Heer ons uit aan Zijn tafel om ons te stimuleren en het verlangen aan te wakkeren.