Preek van de week, zondag 25 augustus

Voorganger: Ds. M.W. Vrijhof Vestig je hoop op God

De teksten van vandaag: Psalm 42 en 43 en Johannes 14 : 27 – 31

Bijna iedereen heeft wel eens heimwee gehad. Je voelt je ontworteld.
Het zou ook het thema van deze psalmen kunnen zijn. Het wordt verbeeld door een hert dat smacht
naar water. De dichter smacht naar God. Hij is ver van huis. Hij wordt belaagd en bespot. Mensen
vragen: Waar is nou die God van jou? Hij voelt zich door God vergeten?
Smachten wij wel eens zo naar God dat we het uitschreeuwen?
In deze psalm staat niet dat de dichter in de fout is gegaan. Het zijn dus niet altijd zonden, die ons ver
van God verwijderd doen voelen.
Meer dan een derde van de psalmen is gevuld met klachten over onrecht en pijn, over leed, over het
gevoel door God verlaten te zijn. De psalmen zijn de stem van het verlangen naar God, het uitzien
naar Zijn koninkrijk.
Gods aanwezigheid lijkt soms als het licht van een vuurtoren, dat steeds onderbroken wordt. Je kunt
je, ondanks je geloof, soms van God verlaten voelen.
Na een reeks van klachten zegt de dichter toch tegen zichzelf: Hij is de God, die je ziet en die je redt
en hij grijpt terug op mooie herinneringen uit zijn leven.
Mooie herinneringen hebben we hard nodig, vooral als je twijfelt of wanhoopt.
In deze psalm wordt de klacht een lofprijzing. De klacht blijft staan, want het leven is soms zwaar en
ingewikkeld, maar er komt iets bij, de lofprijzing, zijn heimwee naar God, zijn hoogste vreugde. De
levende God van Wie wij geloven, dat Hij in Jezus Christus ons diepste heimwee heeft vervuld.
Dat mag moed geven in tijden van nood en onrust. Jezus weet van de nood in ons bestaan, die ons
soms zoveel verdriet geeft. Om ons moed te geven, breekt Hij ons het brood, en reikt Hij ons de
beker. Dat is meer dan een herinnering. Ze zijn door de kracht van Zijn Geest tekenen van zijn
levende aanwezigheid in ons midden.