Preek van de week, zondag 26 mei

Voorganger: Ds. C.C. den Hertog Wij worden geroepen
De tekst van vandaag: 1 Korinthe 1: 1 – 9

De brieven uit het Nieuwe Testament hebben we te danken aan het feit, dat er nooit een volmaakte
kerk is geweest. Er is altijd iets aan de hand. Dat is aan de ene kant treurig, maar ook wel
geruststellend. Het is nu niet perfect, maar ook in het begin niet.
Mensen hebben talent om elkaar, zichzelf of God kwijt te raken. Als je je afvraagt waar dat talent
vandaan komt, ga je zoeken. Maar zoeken we dan wel op de juiste plek?
Bij de Korintiërs waren ze elkaar ook kwijt ondanks dat het een jonge gemeente was. De gemeente
dreigt uit elkaar te vallen in verschillende groepen, waarvan één de volgers van Paulus zijn. Paulus
zegt: Het gaat er niet om wie gelijk heeft, het gaat om de roeping. In ons hart klinkt een stem uit de
hemel, die ons roept.
Paulus kwam niet naar Korinthe volgens een uitgekiend strategisch plan. Hij werd geroepen. Christus
trekt hem als het ware door het Middellandse Zee gebied. Dat was geen makkelijke weg. Hij werd
uitgelachen, gevangen genomen, gegeseld en weggestuurd. Toch laat hij zich niet uit het veld slaan
en zo komt hij Korinthe binnen. Niet uit eigen wil, maar omdat Christus hem daarheen riep. Dat is
ook zijn boodschap: We zijn geroepen en in die roeping kunnen we onszelf niet kwijt raken.
De verschillen tussen de groepen zit niet in de roeping, maar in het antwoord op die roeping en we
begrijpen van elkaar niet hoe we zo verschillend kunnen antwoorden. Daardoor raken we de roeping
kwijt. Als we het bij de roeping houden, vinden we elkaar altijd weer omdat de roeping één is en
nooit wijzigt. God roept ons in Zijn liefde. Als God roept, is het beste wat we kunnen doen stil zijn en
luisteren. Bij het avondmaal ontvangen we die roeping in brood en wijn als teken van het lichaam
van Christus. Hij is gegeven ondanks dat we kwijtrakers zijn. In het avondmaal zegt God: Ik heb jou
gevonden.