God prijzen, tilt je (even) op uit je ellende…

Elke laatste woensdag richten we een maaltijd aan, daarvoor nodigen we mensen uit de buurt uit en ook in azc’s. Die halen we dan zo mogelijk op. En hoe mooi was het de laatste keer dat er weer veel (gevluchte) moslims bij waren. Oaseleden gingen met elkaar zingen over de goedheid en verlossing door onze God en onze gasten probeerden mee te zingen!

Ze komen van de ene ellendige situatie – oorlog – in de andere: noodopvang in tenten, hutjemutje op elkaar, heel weinig privacy.

Samer: ‘Ze hebben al hun zekerheden achter zich gelaten. Ze zijn zo ontworteld! Laten we hen dan helpen nieuwe zekerheid in Christus te vinden. Opdat ze geworteld en gegrond mogen worden in Hem en dat ze de vruchten daarvan mogen dragen tot eer van God. Wil je alsjeblieft een evangeliedrager zijn. Je hoeft niet zoveel Arabisch te spreken of eten te maken, maar je zou bijvoorbeeld 30 km heen en weer kunnen rijden om die asielzoekers te brengen … als een glaasje water voor de dorstige.’

Zeg nou zelf: wat kun je genieten van je vrijheid! Maar wat als je hebt moeten vluchten om (weer) vrij te zijn.  En dan kom je aan in een land waar je niets van weet en veel van hoopt. En met al dat verdriet dat je meeneemt, die wonden die geslagen zijn. De angst die je geleden hebt en wellicht meer dan dat.

Op kamp Zeist verblijven nu een 200-tal vluchtelingen op het haastig ingerichte noodopvang dat een AZC moet worden. Wonen, kun je het nog niet noemen. Het is een plek waar nog veel moet gebeuren wil het een soort wonen worden. Op de site van het AZC kun je er over lezen. Ongeveer de helft van deze groep zijn alleen gaande mannen, die een verblijfsstatus hebben. Zij wachten op een woonplek in een gemeente en zijn al aan het (voor)inburgeren. De andere helft van de groep bestaat uit gezinnen die nog in de asielprocedure zitten. (Voor wat ze nodig hebben, zie: https://www.soest.nl/actueel/updates-noodopvang-kamp-van-zeist)

In contact met de locatiemanager is afgesproken dat Walid taallessen mag gaan verzorgen aan de Arabisch-talige (nu al meer dan 100). Daarnaast zouden we kleding kunnen uitdelen vanuit Oase, maar daarvoor is vervoer nodig dat hen ophaalt en weer terugbrengt. Wie biedt zich aan?

Help je mee, zoals Samer zegt om een praktisch Evangeliedrager te zijn? Door Jezus te volgen in barmhartigheid? De gevangenen bezoeken, zij die gevangen zitten in hun situatie, hun herinneringen, hun verdriet. De naakten kleden, veel hebben ze niet mee kunnen nemen. En we kunnen ze helpen vrienden te krijgen. Bij ons in Oase zijn ze welkom, zeker de Arabisch sprekenden: we spreken hun taal. Wellicht kunt u ze niet verstaan, maar hun gezichten spreken; en u kent wel de taal van de liefde. De taal van het gebed, thuis en in de samenkomsten. De taal van vervoer naar een huis van God.

De eerstvolgende maaltijd is woensdag 25 mei, vanaf 18 uur in Oase. Om 17.45 uur mogen asielzoekers opgehaald worden uit kamp Zeist en om 20.30 uur kunnen ze teruggebracht worden. Als je als chauffeur wil blijven en mee eten geef dat ook door.

Bid en doe je mee?

Groet uit Oase

Roel Hagg, diaken roel@icfoase.nl (voor als je praktisch mee wil doen en mee eten)